استانداردهای توکن مجموعهای از قوانین و قراردادهایی است که نحوه عملکرد توکن رمزنگاری را کنترل می کند. استانداردهای رایج عبارتند از ERC-20، BEP-20، ERC-721 و ERC-1155.
مقدمه
امروزه دهها هزار ارز رمز نگاری مختلف و متنوع وجود دارد، ممکن است با دانستن این حقیقت که، اکثر آنها با یک طرح مشابه ساخته شدهاند، تعجب کنید. این طرحها که استانداردهای توکن نامیده میشوند، برخی از عملکردها و ویژگیهای کلیدی توکنهای بلاک چین را مشخص و تعریف میکنند.
چرا باید از استانداردهای توکن استفاده کنیم؟
مشارکت پذیری
استانداردهای توکن تضمین می کنند تمامی محصولاتی که با استفاده از آن استاندارد ساخته شده، می توانند با یکدیگر تعامل یا کار کنند. اگر پروژه ای توکن ساخته شده بر اساس یک استاندارد خاص توکن صادر کند، توکن جدید با پلتفرم ها و برنامه های کاربردی موجود مانند کیف پول، سازگار باقی خواهد ماند.
به عنوان مثال، داراییهای ERC-20 با سایر محصولات و خدماتی که با استفاده از همان استاندارد توسعهیافته اند، مشارکت پذیری دارند.
به همین دلیل است که شما می توانید توکن ERC-20 خود را با توکن دیگری مبادله کنید. بدون استانداردهای توکن، داد و ستد همزمان چندین ارز دیجیتال، به شکل قابل توجهی دشوارتر خواهد بود. همچنین به جای استفاده از کیف پولی که می تواند ارزهای دیجیتال متعددی را در خود جای دهد، برای هر توکن، باید کیف پول خاصی ایجاد کنید.
ترکیب پذیری
در برنامه نویسی، داشتن یک سیستم با قابلیت ترکیب پذیری به توسعه دهندگان این امکان را می دهد که برای ایجاد محصولات جدید از اجزای موجود، استفاده مجدد کنند. این امر در مورد ایجاد توکن نیز صدق می کند – با استفاده از استانداردهای توکن، زمان کمتری صرف عملکردهای اساسی می شود، بنابراین توسعه دهندگان زمان بیشتری برای آزمایش و نوآوری دارند.
سودمندی
استانداردهای توکن، تعامل بین قراردادهای هوشمند را تسهیل می کنند. پس از اینکه قراردادهای هوشمند از استانداردهای توکن پیروی و توکن ها را مستقر کردند، می توان از آنها برای نظارت بر توکن های ایجاد شده استفاده کرد.
استانداردهای توکن مانند ERC-20 و BEP-20 دارای عملکردهای خاصی هستند، از جمله بازیابی آدرس و موجودی توکن، که به قراردادهای هوشمند اجازه می دهد تا توکن ها را به طور موثرتری نظارت کنند.
به عنوان مثال، برای بررسی یک توکن ERC-20، توسعهدهنده میتواند از رابطی به نام Contract Application Binary Interface (ABI) برای ردیابی انتقال توکن و سایر دادهها استفاده کند.
BEP-20
BEP-20 یک استاندارد توکن در زنجیره هوشمند BNB (BSC) است که به عنوان یک مشخصه فنی برای BSC توسعه یافته و به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا انواع توکن ها، از جمله سکه های پگی، توکن های ابزاری، استیبل کوین ها و غیره را راه اندازی کنند. استاندارد BEP-20 همچنین ویژگی هایی مانند لیست سیاه، مینت کردن و توقف سوزاندن توکن را معرفی می کند.
در ادامه عملکردهای اصلی استاندارد توکن BEP-20 توضیح داده شده است:
TotalSupply: کل عرضه یک توکن BEP-20 خاص را مشخص می کند.
BalanceOf: موجودی توکن را مشخص می کند.
Transfer: به کاربران اجازه می دهد تا مالکیت رمز را به شخص دیگری منتقل کنند.
TransferFrom: اجازه می دهد که یک توکن از طریق قرارداد هوشمند از طرف یک کاربر به شخص دیگری منتقل شود.
Approve: تعیین محدودیتی برای تعداد توکن هایی که یک قرارداد هوشمند می تواند برداشت کند.
Allowance: آدرس های خارجی را که مجوز خرج کردن توکن ها را دارند مشخص می کند.
در سال 2015، فابیان ووگلستلر ERC-20 را پیشنهاد کرد، یک استاندارد توکن که بعدها به الگوی اصلی توسعه دهندگان جهت طراحی توکن های خود، از جمله توکن های مجازی، توکن های استیکینگ و ارزهای مجازی تبدیل شد.
ERC-20 یک استاندارد توکن جهت توسعه دارایی هایی که از قوانین مشترک پیروی می کنند و با یکدیگر قابل تعویض هستند . بنابراین اگر 1000 واحد از یک توکن ERC-20 ایجاد کنید، هر واحد عملکرد یکسانی خواهد داشت.
استاندارد BEP-20 بسیار شبیه به استاندارد ERC-20 است. با این حال، توجه داشته باشید که آنها بخشی از شبکه های بلاک چین مجزا هستند. استاندارد توکن ERC-20 در بلاک چین اتریوم استفاده می شود، در حالی که BEP-20 در زنجیره هوشمند بایننس (BSC) استفاده می شود.
آیا میدانستید که بخش بزرگی از توکنهای غیرقابل تعویض (NFT) اتریوم همگی از استاندارد توکن یکسان، یعنی ERC-721 استفاده میکنند؟ چه یک نسخه محدود از NFT باشد یا یک پروتکل اثبات حضور (POAP)، NFT شما احتمالاً با همان طرح اولیه ایجاد شده است. اما چه چیزی NFT ها را منحصر به فرد می کند؟ طبق یکی از دستورالعمل ها، برای اینکه دارایی یک توکن ERC-721 باشد، باید یک شناسه توکن داشته باشد که در سطح جهانی منحصر به فرد باشد.
عملکردهای ERC-721 شامل انتقال توکن، موجودی جاری، عرضه کل و، همانطور که گفته شد، منحصر به فرد بودن در سطح جهانی است.
با تکامل استانداردهای توکن، دستورالعملی برای در بر گرفتن نیاز صنعت به داشتن انواع توکن های متعدد پدیدار شد. ERC-1155 یک استاندارد چند توکنی است که امکان ایجاد انواع مختلف دارایی های دیجیتال از جمله توکن های کاربردی مانند BNB و NFT را فراهم می کند.
در میان سایر ویژگیها، ERC-1155 قابلیتهای دستهای توکن را ارائه میدهد، از جمله:
انتقال دسته ای: که در آن می توان چندین دارایی را به طور همزمان منتقل کرد.
موجودی دسته ای: که در آن موجودی دارایی های متعدد را می توان در یک مرحله بازیابی کرد.
تأیید دسته ای: که در آن همه توکن ها می توانند با یک آدرس تأیید شوند.
پشتیبانی NFT: در صورتی که موجودی یک توکن فقط 1.0 باشد به عنوان یک NFT در نظر گرفته می شود. در مقاله آموزش ساخت توکن این مطلب به شکل جامع توضیح داده شده است.
باوجود اینکه توکنهایی که با استانداردهای یکسان ایجاد میشوند، در عملکردهای اساسی همسو هستند و میتوانند به خوبی با یکدیگر تعامل داشته باشند، توکنهای دارای استانداردهای مختلف به این صورت نیستند. از آنجا که در صنعت، قوانین متفاوتی بر استانداردهای توکن حاکم است، جای تعجب نیست که آنها با یکدیگر سازگار نباشند.
یعنی توکن های توسعه یافته با استانداردهای مختلف می توانند در یک پلتفرم نباشند، یا اینکه قادر به برقراری ارتباط یا معامله با یکدیگر نباشند. اگر چندین ارز دیجیتال دارید، ممکن است از عدم کارایی بیت کوین خود در اتریوم، احساس ناامیدی کرده باشید. برای رفع این محدودیت، صنعت نوع جدیدی از توکن ها به نام توکن رپد ارائه کرده است.
توکنهای رپد، ارزهای رمزپایهای هستند که به ارزش دیگری مرتبط هستند. معمولا، دارایی اصلی در یک خزانه دیجیتالی به نام رپر قرار میگیرد و یک نسخه پیچیده از آن، مانند یک آواتار، روی بلاک چین دیگری ایجاد میشود.
نتیجه گیری
استانداردهای توکن همانند نقشه هایی جهت طراحی و راه اندازی توکن های مبتنی بر بلاک چین هستند. امروزه چندین استاندارد توکن در صنعت وجود دارد، و سیستم های جدیدی از جمله پلهای زنجیره بلوکی و مکانیسمهای رپینگ میتوانند به رفع مشکلات ناسازگاری بین این توکنها کمک کنند.