تفاوت بین بلاکچین و بیت کوین

برای تازه واردان به ارزهای دیجیتال، اصطلاحات می تواند کاملا گیج کننده و حتی گمراه کننده باشد. برخی از افراد زمانی که در مورد فناوری بلاکچین صحبت می کنند به بیت کوین اشاره می کنند، در حالی که برخی دیگر هنگام صحبت در مورد ارزهای دیجیتال به طور کلی به بلاک چین اشاره می کنند. با این حال، این اصطلاحات واقعاً یکسان نیستند. آنها به مفاهیم متمایز اما مرتبط اشاره دارند. بنابراین، درک تفاوت بین آن‌ها مهم است. بدین وسیله اصول فناوری بلاک چین و بیت کوین را به شما معرفی می کنیم.

بیاید با یک مثال کار را ساده کنیم. در نظر بگیرید:

وب سایت ها صفحه هایی در اینترنت هستند که برای به اشتراک گذاری اطلاعات از آن‌ها استفاده می شود.
از موتورهای جستجو ابزاری برای دسترسی به از فناوری وب سایت و صفحه‌های آنها هستند.
و اما گوگل یکی از محبوب‌ترین و شناخته شده‌ترین نمونه‌های موتور جستجو است.

به همین ترتیب میتوان گفت:
بلاکچین یک فناوری خاص است که برای ثبت اطلاعات استفاده می شود.
ارز دیجیتال یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین روش های استفاده از بلاک چین است.
و اما بیت کوین اولین و محبوب‌ترین نمونه از یک ارز دیجیتال است.

بیت کوین چیست؟

بیشتر بلاکچین‌ها به عنوان یک دفتر کل دیجیتال توزیع شده و غیرمتمرکز طراحی شده اند. به زبان ساده، بلاک چین یک دفتر کل دیجیتال است که در اصل نسخه الکترونیکی یک دفتر کل کاغذی است و وظیفه ثبت لیستی از تراکنش ها را بر عهده دارد.
به طور خاص، بلاکچین یک زنجیره خطی از بلوک‌های متعدد است که توسط اثبات های رمزنگاری به هم متصل و ایمن می شوند. فناوری بلاکچین ممکن است در سایر فعالیت‌هایی که لزوماً نیازی به عملیات مالی ندارند نیز استفاده شود، اما در زمینه ارزهای رمزنگاری‌شده، آن‌ها مسئول نگه‌داشتن یک رکورد دائمی از تمام تراکنش‌های تایید شده هستند.
«توزیع شده» و «غیرمتمرکز» به نحوه ساختار و نگهداری دفتر اشاره دارد. برای درک تفاوت این دو، به اشکال متداول دفتر کل متمرکز مانند سابقه برداشت پول از بانک یا لیست اقلام فروخته شده دیجی کالا فکر کنید. در هر مورد، تنها یک سازمان دفتر کل را کنترل می کند: یک آژانس دولتی، بانک یا دیجی کالا. بنابراین، دفتر کل سنتی متمرکز هستند زیرا توسط یک موجودیت واحد نگهداری می شوند و معمولاً به یک پایگاه داده واحد وابسته هستند.
به زبان ساده‌تر فقط بانک اطلاعات تمامی کاربران ( برداشت یا واریز ) را دارد، به این سیستم متمرکز می‌گوییم

در مقابل، یک بلاکچین معمولاً به عنوان یک سیستم توزیع شده ساخته می شود که به عنوان یک دفتر کل غیرمتمرکز عمل می کند. این بدان معنی است که هیچ نسخه واحدی از دفتر کل و هیچ مرجع واحدی در کنترل وجود ندارد. به بیان ساده، هر کاربری که تصمیم به پیوستن و مشارکت در فرآیند حفظ شبکه بلاکچین می‌گیرد، یک کپی الکترونیکی از داده‌های بلاکچین را نگه می‌دارد که به طور مکرر با آخرین تراکنش‌ها به‌روزرسانی می‌شود.

به عبارت دیگر، یک سیستم توزیع شده توسط کار جمعی بسیاری از کاربران که در سراسر جهان پخش شده اند حفظ می شود. این کاربران به عنوان گره‌های شبکه نیز شناخته می شوند و تمامی این گره‌ها بر اساس قوانین سیستم در فرآیند تایید و اعتبارسنجی تراکنش ها شرکت می کنند. در نتیجه، قدرت غیرمتمرکز است و هیچ قدرت مرکزی وجود ندارد).

اگر نمیدانید گره چیست، پیشنهاد می‌شود برای درک بهتر در همینجا متوقف شوید و ابتدا مقاله گره ها ( nodes ) چیست؟ را مطالعه کنید و سپس ادامه این مقاله را بخوانید.

بلاکچین نام خود را از نحوه سازماندهی رکوردها گرفته است، زنجیره‌ای از بلوک های مرتبط. در واقع، بلوک قطعه‌ای از اطلاعات است که شامل فهرستی از تراکنش‌های اخیر است ( مانند یک صفحه چاپ شده از ورودی‌ها ). بلوک ها و همچنین تراکنش ها عمومی و قابل مشاهده هستند، اما نمی توان آنها را تغییر داد (مانند قرار دادن هر صفحه در یک جعبه مهر و موم شده). با اضافه شدن بلوک های جدید به بلاکچین، یک رکورد پیوسته از بلوک‌های مرتبط شکل می‌گیرد (مانند دفتر کل فیزیکی و صفحات متعدد سوابق آن). این یک تشبیه بسیار ساده بود، اما فرآیند بسیار پیچیده تر از آن است.

یکی از دلایل اصلی مقاومت زنجیره‌های بلوکی در برابر تغییرات، این واقعیت است که بلاک‌ها به‌وسیله اثبات‌های رمزنگاری مرتبط و ایمن شده‌اند. برای تولید بلوک‌های جدید، مشارکت‌کنندگان شبکه باید در یک فعالیت محاسباتی پرهزینه و فشرده به نام ماینینگ شرکت کنند. اساسا، ماینرها مسئول تأیید تراکنش‌ها و گروه‌بندی آن‌ها در بلاک‌های تازه ایجاد شده هستند که سپس به بلاکچین اضافه می‌شوند البته در صورت رعایت شرایط خاص. آنها همچنین مسئول معرفی سکه های جدید به سیستم هستند که به عنوان پاداش برای شغل آنها صادر می شود.
هر بلوک تأیید شده جدید به بلوکی که بلافاصله قبل از آن آمده است پیوند داده می شود. زیبایی این راه‌اندازی این است که تغییر داده‌ها در یک بلوک پس از اضافه شدن به بلاکچین، عملاً غیرممکن است، زیرا آنها توسط اثبات‌های رمزنگاری ایمن شده‌اند، که تولید آنها بسیار پرهزینه است و بازگرداندن آنها بسیار دشوار است.

به طور خلاصه، بلاکچین زنجیره ای از بلوک های داده مرتبط است که به ترتیب زمانی سازماندهی شده‌اند و با اثبات رمزنگاری ایمن می شوند.

ارز دیجیتال

به زبان ساده، ارز دیجیتال شکل دیجیتالی پول است که به عنوان وسیله مبادله در شبکه توزیع شده از کاربران استفاده می شود. برخلاف سیستم‌های بانکداری سنتی، این تراکنش‌ها از طریق یک دفتر کل دیجیتال عمومی (بلاکچین) ردیابی می‌شوند و ممکن است مستقیماً بین شرکت‌کنندگان (همتا به همتا) بدون نیاز به واسطه‌ها انجام شوند.
«کریپتو» به تکنیک‌های رمزنگاری مورد استفاده برای ایمن کردن سیستم اقتصادی و اطمینان از ایجاد واحدهای ارزهای دیجیتال جدید و اعتبارسنجی تراکنش‌ها اشاره دارد.

اگرچه همه ارزهای دیجیتال قابل استخراج نیستند، اما بسیاری از ارزهای دیجیتال که مانند بیت کوین به فرآیند استخراج متکی هستند، رشد آهسته و کنترل شده عرضه در گردش خود دارند. بنابراین، استخراج تنها راه برای ایجاد واحدهای جدید از این سکه ها است و این امر از خطرات تورمی که ارزهای سنتی را تهدید می کند، که در آن دولت قادر به کنترل عرضه پول است، جلوگیری می کند.

بیت کوین

بیت کوین اولین ارز دیجیتالی است که تا کنون ایجاد شده است و طبیعتاً مشهورترین آن است. در سال 2009 توسط توسعه دهنده با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو معرفی شد. ایده اصلی ایجاد یک سیستم پرداخت الکترونیکی مستقل و غیرمتمرکز مبتنی بر اثبات های ریاضی و رمزنگاری بود.
با وجود اینکه بیت کوین شناخته شده ترین است، اما تنها نیست. بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر نیز وجود دارند که هر کدام ویژگی ها و مکانیسم های خاص خود را دارند. علاوه بر این، همه ارزهای دیجیتال بلاکچین خود را ندارند. برخی از آن‌ها درون یک بلاک چین موجود ایجاد شده اند، در حالی که برخی دیگر به طور کامل از ابتدا ایجاد شده اند.

مانند اکثر ارزهای دیجیتال، بیت کوین عرضه محدودی دارد، به این معنی که پس از رسیدن به حداکثر عرضه، دیگر بیت کوینی توسط سیستم تولید نخواهد شد. اگرچه این قوانین در هر پروژه‌ای متفاوت است، حداکثر عرضه بیت کوین به 21 میلیون واحد تعیین شده است. معمولاً کل عرضه اطلاعات عمومی است که هنگام ایجاد ارز دیجیتال تعریف می شود.

پروتکل بیت کوین منبع باز است و هر کسی می تواند کد را بررسی یا کپی کند. بسیاری از توسعه دهندگان در سراسر جهان به توسعه این پروژه کمک می کنند.